آل سعود و عربستان سعودی‌

ص: 154
ناودان کعبه- را کار گذاشتند. در دوم رمضان به نصب سنگهای مرمر بر دیوارهای داخلی خانه پرداختند و همه آن دیوارها و کف خانه را با مرمر پوشاندند و فرش کردند. روز چهارشنبه بیست و هفتم رمضان کار نوسازی کعبه به پایان رسید و مردم روز جمعه آخر رمضان داخل کعبه شدند.»
این نمونه‌ای است از اخلاص و قوّت ایمان مسلمانان ایرانی که علی رغم چند بار قتل عام شیعه در مسجد الحرام و خطرات سفر و بیم هلاکت به دست راهزنان تازی، هرگز دست از فریضه حج برنداشتند. بنابر این آیا رواست که غاصبان حرم آنان را مجوسی بخوانند؟!
3- وقتی وهابیان از قتل عام مدینه و طایف فراغت یافتند و ابن سعود با قوه قهریه پای به حرم امن الهی نهاد جرأت نداشت خود را فاتح و سلطان مکّه بخواند و در روز دوازدهم جمادی الأولی/ 1343 ه. ق. طی منشوری که در مکه صادر کرد به صراحت نوشت: «سَنَجْعَلُ الأمر فی هذه البلاد المقدسة بعد هذا، شوری بین المسلمین لقد أبرقنا لکافّة المسلمین فی سائر الأنحاء أن یرسلوا وفودهم لعقدِ مؤتَمَرٍ اسلامیٍّ عامّ، یُقرِّرُ شِکَلَ الحُکومةِ التی یَرَونها صالحَةً لإنفاذ أحکام اللَّه فی هذه البلاد» یعنی: اداره شهرهای مقدس را واگذار به رأی شورایی از مسلمانان خواهم کرد. به همه مسلمانان در سایر کشورها تلگراف کرده‌ایم هیأتهای نمایندگی خود را برای تشکیل یک کنفرانس عام اسلامی اعزام دارند تا هر شکل حکومت را که برای اجرای احکام خدا در این بلاد مقدسه شایسته دیدند تعیین نمایند» لیکن فاصله بین قول و فعل بسیار است و به قول طغرایی اصفهانی:
غاض الوفاءُ وفاض الغدر و انفرجت مسافّةُ الخُلفِ بَینَ القولِ و الْعَمَلِ (1)
نه تنها به این وعده عمل نکردند- و تنها به تشکیل یک کنفرانس سالانه فرمایشی از وهابیان و طرفداران ایشان اکتفا کردند که نامش «رابطة العالم الاسلامی» است- بلکه خشن‌ترین روش استبدادی را در اداره حرمین اعمال می‌کنند. گواه آن رفتاری بود که در حج سال 1407 ه. ق. پشت دیوار مسجد الحرام با حاجیان ایران کردند و نشان دادند که نه تنها خادم امین حرمین نیستند بلکه از خصال و اخلاق اسلامی نیز بویی نبرده‌اند. یکی از رجال غیر وهابی عربستان روش حکام آن کشور را در این بیت برای نویسنده این سطور خلاصه کرد:
قد بُلینا بأمیر یقتل الناس و یَسْبَح فَهْو کالجزّار فینا یذکر اللَّه و یَذبَحْ (2)
بعضی از منابع این مقاله
1- راهنمای آرامکو Aramco Hand book. 0691, Nederlands.
2- شیخ آقا برزگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعه، 25 جزء، بیروت، 1375 ه. ق.
3- ابن بشر، عثمان بن بشر نجدی، عنوان المسجد فی تاریخ نجد، در دو جزء، قاهره، 1349 ه. ق.
4- ابن غنام، حسین. روضةالافکار و الأفهام، ریاض 1368 ه. ق.
5- احمد سباعی، تاریخ مکه، در دو جزء، جدّه، 1382 ه. ق.
6- احمد عبدالغفور عطار، صقر الجزیره، جدّه، 1384 ه. ق.
7- احمد عبدالغفور عطار، محمّد بن عبدالوهاب، قاهره، 1376 ه. ق.
8- احمد امین، زعماء الأصلح فی العصر الحدیث، قاهره، 1948 م.
9- امین ریحانی، تاریخ نجد الحدیث و ملحقاته، بیروت، 1928 م.
10- امین ریحانی، ملوک العرب، در دو جزء، بیروت، 1960 م.
11- امین سعید، تاریخ الإستعمار الانجلیزیّ فی بلاد العرب، قاهره، 1354 ه. ق.
12- امین العاملی محسن، اعیان الشیعه، در ده مجلد، بیروت، 1403 ه. ق.
13- حافظ وَهْبَه، جزیرةالعرب فی القرن العشرین، قاهره، 1354 ه. ق.
14- حسین عبدالله باسلامه، تاریخ الکعبه المعظّمه، قاهره، 1384 ه. ق.
15- خیرالدین زرکلی، الاعلام، در ده جزء، قاهره، 1373- 1378 ه. ق.
16- دائرة المعارف اسلام و فرهنگ دهخدا و سایر فرهنگها ذیل عنوان ابن سعود.
17- صدیق حسن خان قنوجی، ابجد العلوم، بهوپال، هند، 1295 ه. ق.
18- عبدالقادر جزیری، دُرَر الفوائد المُنَضّده، قاهره، 1384 ه. ق.
19- عبدالملک ازرقی، اخبار مکّه، با حواشی و تعلیقات، در دو جزء، مکّه، 1385 ه. ق.
20- عبدالملک عضامی، سمط النجوم العوالی، در 4 جزء، جزء چهارم، چاپ قاهره، بدون تاریخ.
21- عمر عبدالجبار، تاریخ عمارة المسجد الحرام، قاهره، 1384 ه. ق. 

---

1- وفا اندک شده و فروکش کرده و خیانت و پیمان‌شکنی فراوان و لبریز گشته و مسافت بین گفتار و کردار فراخ گشته است.
2- ما گرفتار امیری شده‌ایم که مردم را می‌کشد و تسبیح می‌گوید. او مثل قصاب است که نام خدا می‌برد و سر گوسفند را می‌برد.