استلام حجرالاسود

نوع مقاله : فقه حج

نویسنده

موضوعات


کعبه این خانه امن الهی، کهن‌ترین پایگاه عبادی، سیاسی و اجتماعی خداوند در روی زمین است و در کنار آن، اماکن متبرک بسیاری است که هر یک از ارزش و اهمیت والایی برخوردارند.
از جمله آنهاست، یمین اللَّه و دست خدا؛ سنگ سیاهی که دارای تاریخی پر فراز و نشیب است.
روایات پیرامون عظمت، شرافت، اهمیت و فضیلت آن بسیار و مباحث زیادی درباره‌اش قابل طرح است و این نوشتار، نگاهی است اجمالی به احکام استلام آن:
استلام در لغت
عالمان لغت شناس در ماده «استلام» هر یک راهی را طی کرده و نظری داده‌اند که از میان آنها چهار نظر، عمده و قابل توجه است:
1- استلام مهموز است از ماده اللأمه (ای الدرع بمعنی اتخاذه جنّةً و سلاحاً) این نظر 

ص: 45
را تغلب آورده است. (1) 2- استلام مهموز است از ماده ملائمه (به معنای اجتماع) این قول از ابن اعرابی نقل شده است. (2) 3- استلام از ماده سِلام (سنگ) است. این قول را جوهری پذیرفته (3) و ابن سکیت و سعید خوزی شرتونی نیز بر این باور است. (4) 4- استلام از ماده سَلام (درود و تحیّت) است. ازهری می‌گوید: «انه افتعال من السَّلام و هو التحیّة»(5)؛ ابن منظور می‌گوید: «استلم الحجر و استلأَمَهُ قَبَّله أو اعتنقه و لیس اصله الهمز و له نظائر قال سیبویه استَلَمَ من السَّلام.» (6) ابن اثیر گوید: «فی حدیث الطواف انه؛ اتی الحجر، فاستلمه هو افتعل من السَلام التحیّة.» (7) زبیدی گوید: «استلام؛ اللمس بالید أو الفم مأخوذ من السَلام أی التحیّة.» (8) در العین گوید: «و الاستلام؛ تناوله بالید و بالقُبلة و مسحه بالکف.» (9) به نظر می‌رسد در میان نظرها نظر چهارم به صواب نزدیکتر است زیرا اولًا: این نظر مورد تأیید روایات ائمه معصومین- علیهم‌السلام- واقع گردیده است. ثانیاً: صاحبان این نظر اضافه بر این که از اکثریت برخوردارند، قول آنان نیز در نظر اهل تحقیق از اتقان و تحقیق بیشتری برخوردار است.
معنای استلام در روایات
استلام در روایات، به معنای «تماس بدن و مسح آن با دست» آمده است.
شعیب گوید از امام صادق- ع- در مورد استلام رکن پرسیدم. حضرت فرمود:
«استلامه ان تلصق بطنک به و المسح ان تمسه بیدک.» (10)؛ «استلام چسباندن شکم است به حجر و مسح دست کشیدن به آن است.»
و در روایت سعید اعرج امام- ع- می‌فرماید: «ألیس انما ترید أن تستلم الرّکن؟ قلت:
نعم، قال: یجزیک حیثما نالت یدک.» (11)؛ «نمی‌خواهی رکن را استلام کنی؟ گفتم: می‌خواهم چنین کنم. فرمود: همین که دست تو بر آن برسد کافی است.» 


1- سرائر، ج 1، ص 570، چاپ جامعه مدرسین؛ جواهر، ج 10، ص 346؛ جامع المقاصد، ج 3، ص 198؛ مدارک الاحکام، ج 8، ص 160؛ حدائق الناضره، ج 16، ص 119
2- مصباح المنیر، ج 3، ص 390؛ مدارک الاحکام، ج 8، ص 160؛ حدائق الناضره، ج 16، ص 119؛ جواهر الکلام، ج 19، ص 346؛ جامع المقاصد، ج 3، ص 198
3- صحاح تاج اللغه و صحاح العربیه، ج 5، ص 1952، تألیف اسماعیل بن حماد جوهری، چاپ دارالعلم للملایین‌
4- مصباح المنیر، ج 1، ص 39؛ جواهرالکلام، ج 19، ص 346؛ تاج العروس، ج 8، ص 340؛ لسان العرب، ج 12، ص 298
5- تاج العروس، ج 8؛ جواهرالکلام، ج 19، ص 346؛ لسان العرب، ج 12، ص 298
6- لسان العرب، ج 12، ص 29، چاپ نشر ادب حوزه‌
7- النهایه فی غریب الحدیث و الأثر، ج 2، ص 395، چاپ مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان‌
8- تاج العروس، ج 8، ص 340
9- العین، ج 7، ص 266- 265، منشورات دارالهجره.
10- وسایل الشیعه، ج 9، باب 15، ص 408، چاپ المکتبه الاسلامیه.
11- وسایل الشیعه، ج 9، باب 15 ابواب الطواف، ح 1، ص 408

ص: 46
بحث فقهی «استلام» و پیشینه آن
نظر فقهای شیعه
شیخ صدوق (م 381 ه. ق.) در کتاب «الهدایة بالخیر» آورده است: «در تمام شوطها حجرالاسود را استلام کن.» (1) سید مرتضی (م 355- 436 ه. ق.) در کتاب «الجمل العلم و العمل» گوید: «طواف را از مقابل حجرالاسود شروع کن و با صورت در مقابلش قرار گیر و آن را استلام کن.» (2) شیخ طوسی (م 385- 460 ه. ق.) در کتاب «النهایه» می‌نویسد: «طواف را از حجرالاسود شروع کن، و هرگاه بدان نزدیک شدی، حمد و ثنای پروردگار کن و درود بر پیامبر و آل او فرست و استلام کن آن را.» (3) همو در کتاب «الجمل و العقود» می‌فرماید: «مستحبات طواف ده‌تاست؛ از جمله استلام حجر در تمام شوطها.» (4) قاضی عبدالعزیز بن برّاج طرابلسی (م 400- 481 ه. ق.) در کتاب «المهذب فی الفقه» چنین گوید: «از جمله مستحبات طواف، استلام حجرالاسود در تمام شوطها می‌باشد.» (5) ابن زهره (م 511- 585 ه. ق.) در کتاب «غنیة النزوع الی علم الأصول و الفروع» می‌فرماید: «استلام حجرالاسود قبل از شروع سعی مستحب است.» (6) ابن حمزه (که در سال 580 ه. ق. می‌زیسته) در «الوسیله» می‌فرماید: «از جمله مستحبات طواف، استلام حجر در تمام شوطها است.» (7) ابن ادریس (م 558- 598 ه. ق.) در «سرائر» فرماید: «طواف را از حجرالاسود شروع کن و استلام آن مستحب است.» (8) محقق حلی (م 602- 676 ه. ق.) در «شرایع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام» آورده است: «مستحبات طواف پانزده امر است؛ از جمله آنها، استلام حجر است علی الأصح.» (9) همو در «المختصر النافع» می‌فرماید: «از جمله مستحبات طواف، استلام حجرالاسود است.» 


1- علی اصغر مروارید، سلسلة ینابیع الفقهیه، ج 7، ص 50، مؤسسه فقه الشیعه، الدار الاسلامیه.
2- همان، ص 106
3- همان، ص 188
4- همان، ص 229
5- همان، ص 289
6- همان، ص 405
7- همان، ج 8، ص 436
8- همان، ص 532
9- همان، ص 641

ص: 47
علامه حلّی (م 647- 726 ه. ق.) در کتاب «قواعد الاحکام فی مسائل الحلال و الحرام» فرماید: «از جمله مستحبات طواف، استلام حجرالاسود می‌باشد.» (1) از مراجعه به آراء فقهای پیشین، این مطلب روشن می‌گردد که اصل استلام حجر، از مسلّمات است و آنچه مورد بحث و گفتگو است، کیفیت استلام است.
نظر فقهای اهل سنت
در موسوعة الفقهیه آمده است: «تمام فقهای اهل سنت بر استحباب استلام حجرالاسود با دست، و بوسیدن آن، اتفاق کرده‌اند، (2) لیکن در کیفیت و چگونگی استلام، بین مذاهب فقهی اهل سنت اختلاف است.
در مذهب حنفیّه، «مستحب»؛ عبارت است از دست گذاشتن و بوسیدن دست، و گویند سجده بر حجر جایز نیست. و این استحباب، در تمام شوطها است. حنفیّه معتقدند: در صورتیکه امکان مسحِ ید نباشد، مستحب است استقبال حجر و گفتن «اللَّه اکبر»، «الحمد للَّه» و «صلوات بر نبی- ص-» (3) عقیده مالکیان بر آن است که: استحباب عبارت است از بوسیدن حجرالاسود در اوّلِ طواف و با عدم امکان، مستحب مسحِ با دست است و اگر آن نیز ممکن نشد، مستحب مسح با عود (عصا) (4) است.
شافعی‌ها گویند: در اینجا مستحب عبارت است از مسح حجر و بوسیدن آن و با ممکن نبودن آن، مستحب اشاره با دست به حجرالاسود است. (5) حنبلی‌ها مستحب را مسح حجرالاسود و بوسیدن آن می‌دانند و می‌گویند: اگر امکان آن نبود، مستحب است استقبال حجر با صورت، و تکبیر و تهلیل و استلام با عصا. (6) از مجموع اقوالی که آوردیم، این مطلب به دست می‌آید که اصل استحباب استلام حجرالاسود مورد اتفاق علمای اسلام است.
بررسی نظریه وجوب استلام
محقق حلّی گوید: «الندب خمسة عشر و استلام الحجر علی الأصح» (7)؛ «مستحبات طواف پانزده‌تا است؛ از جمله استلام حجر است بنا بر قول صحیحتر.» 


1- همان، ص 75
2- موسوعة الفقهیه، ج 17، ص 104
3- موسوعة جمال عبدالناصر، ج 7، ص 327؛ و شرح فتح الغدیر، ج 2، ص 148، چاپ الکبری الامیریّه ببولاق مصر.
4- حاشیه الدسوقی علی شرح الکبیر، ج 2، ص 40، طبع دار احیاء الکتب العربیه.
5- ابو اسحاق شیرازی، المهذب، ج 1، ص 222، مطبعه عیسی البابی الحلبی.
6- ابن قدامه، المغنی، ج 3، ص 370، مطابع دار المنار.
7- جواهر الکلام، ج 19، ص 340، چاپ دار التراث العربی.

ص: 48
صاحب مدارک و جواهر می‌فرمایند: محقق با کلمه «علی الأصح» اشاره دارد به اختلاف فقها در حکم استلام حجر؛ از جمله نظر سلار که قائل به وجوب استلام حجر شده است.(1) صاحب جواهر احتمال وجوب را به کتاب «فقیه» و «هدایه» نسبت داده است. (2) صاحب کتاب «ایضاح ترددات الشرایع» می‌گوید: «ظاهر عبارت شیخ مفید قول به وجوب استلام حجرالاسود است.» (3) مرحوم شاهرودی گوید: «صحیحه معاویة بن عمار و روایات آمر دیگر، دلالت بر وجوب دارد، لیکن تسالم فقها بر استحباب، مانع از فتوا به وجوب است.»(4) بررسی مفاد ادلّه
روایات در این مورد چند گروه است:
گروه اوّل: روایاتی که دلالت دارد بر وجوب استلام حجر؛ از جمله:
1- محمد بن الحسن باسناده عن الحسین بن سعید عن النضر بن سوید عن ابن سنان عن أبی عبداللَّه- ع- قال: «انما الاستلام علی الرجل و لیس علی النساء بمفروض.» (5) امام صادق فرمود: «استلام بر مردان فرض و واجب است نه بر زنان.»
این روایت به ظهور دلالت دارد بر وجوب استلام بر مردان، خصوصاً سیاق جمله:
«لیس علی النساء بمفروض»
2- و باسناده عن أبی سعید المکاری عن ابی عبداللَّه- ع- قال: «انّ اللَّه وضع عن النساء أربعاً و عدّ منهنّ استلام الحجرالاسود.» (6) کلمه «وضع» دلالت بر رفع امتنانی دارد و فقها در حدیث «وضع عن امتی ...» فرموده‌اند:
اگر چیزی واجب نباشد، برداشتن آن منّتی بر امت نیست، بلکه برداشتن امر مستحب، خلاف امتنان است.
3- و باسناده عن سعد بن عبداللَّه، عن موسی بن الحسن، عن العباس بن معروف، عن فضالة بن ایوب، عمن حدّثه، عن ابی عبداللَّه- ع- قال: «انّ اللَّه وضع عن النساء أربعاً و عدّ 


1- همان، ج 8، ص 159، کتاب الحج، چاپ اهل البیت.
2- همان.
3- نجم الدین جعفر بن زهدی حلی، ایضاح ترددات شرایع، ص 197
4- کتاب الحج، تقریرات بحث توسط آیت اللَّه شیخ محمد ابراهیم جناتی، ج 4، ص 386
5- وسایل الشیعه، ج 9، ص 412، باب 18 ابواب الطواف چاپ مکتبة الاسلامیه.
6- همان.

ص: 49
منها الاستلام.»
امام صادق- ع- فرمود: «خداوند تعالی چهار وظیفه و تکلیف را از زنان برداشت که یکی از آنها استلام حجر است.»
دلالت این روایت بر وجوب استلام بر مردان، به تقریبی که در روایت سابق گفته شد پرواضح است.
روایات دیگری نیز ظهور بدوی در وجوب استلام دارد که از ذکر آنها، به جهت عدم اطاله، خودداری می‌گردد (برای آگاهی بیشتر نک: ح 2، باب 3، ابواب طواف، و ح 12، باب 16، ابواب طواف.)
گروه دوّم: روایاتی که دلالت بر استحباب استلام حجرالاسود دارد:
1- سألت أبا عبداللَّه- ع- عن رجل حجّ و لم یستلم الحجر، فقال هو من السنة.» (1) امام صادق- ع- در جواب سؤال از مردی که در حج حجر را استلام نکرده بود فرمود:
«استلام حجر مستحب است نه واجب.»
برای آگاهی بیشتر نک: روایات باب 13، 14 و 15 از ابواب طواف، ج 9 وسایل الشیعه، مراجعه شود.
بین این دو دسته از روایات تعارض وجود دارد که باید رفع شود.
راههای حلّ تعارض
1- حمل روایات دالّ بر وجوب، بر عنوان ثانوی وجوب احیاء سنت رسول اللَّه- ص- و جلوگیری از معرفی شدن استلام به عنوان بدعت، شاهد این جمع روایاتی است که از آنها استفاده می‌شود: اهل سنت استلام را بدعت می‌دانستند؛ از جمله روایت عبداللَّه بن سنان دلالت دارد که مردی از آل عمر شخصی را که استلام حجر کرده بود، با غضب و شدّت از حجر دور کرد و گفت: «بَطَلَ حجّک لانّ الذی استلمه حجرٌ لا یضرّ و لا ینفع.» (2) از این روایت و روایت 12 همین باب و نیز روایت 1 و 12 باب 16، استفاده می‌شود که استلام در نظر اهل سنت، بدعت بوده است. لذا روایات دالّ بر وجوب، بعنوان ثانوی احیاء سنت رسول اللَّه و جلوگیری از ضایع شدن آن، صادر شده است. و حکم استلام به عنوان اولی مستحب است 


1- وسایل الشیعه، ج 9، باب 16، ابواب الطواف، ح 2، ص 409، المکتبة الاسلامیه.
2- وسایل الشیعه، ج 9، ص 405، باب 13، ابواب طواف، ح 11، چاپ المکتبة الاسلامیه.

ص: 50
و بعنوان ثانوی واجب.
2- روایات دالّ بر وجوب، ظهور در وجوب دارد و روایات داله بر استحباب با نص، دلالت بر استحباب می‌کند، چون در بعضی از آنها تصریح شده است که: استلام حجر سنت است؛ مثل روایات معاویة بن عمار، (1) «... فقال هو من السنة» امام فرمود: «استلام حجر مستحب است.» بنابراین، طبق قاعده حمل ظاهر بر نص، از ظهور آن دسته از روایات رفع ید می‌شود. نتیجه، استحباب استلام حجرالاسود است نه وجوب.
3- گرچه ظاهر بعضی از روایات وجوب استلام است، لیکن چون تسالم و اجماع فقها بر خلاف این روایات است، لذا این روایات قابل اعتماد نیستند، از باب اعراض مشهور، به همین جهت فقها طبق مفاد آنها فتوا نداده‌اند.
حکم استلام حجر در مورد زنان
مرحوم بحرانی در «حدائق» آورده است: گر چه روایات دالّ بر استحباب استلام حجر، فراوان است، لیکن این استحباب در مورد زنان تخصیص خورده (2) و استلام در برای زنان مستحب نیست.
همچنین گروهی دیگر از فقها با توجه به روایات باب 18 وسائل الشیعه (3) قائل شده‌اند که استلام حجر بر زنان مستحب نیست.
نگاهی بر روایات این بخش
روایاتی دلالت دارد بر عدم استحباب استلام برای زنان؛ مثل:
عن أبی عبداللَّه- ع- قال: «انما الاستلام علی الرجل و لیس علی النساء بمفروض.» (4) امام صادق- علیه‌السلام- فرمود: «استلام بر مردان است نه بر زنان.»
روایات دیگری است در مقابل این دسته از روایات که دلالت دارد بر استحباب استلام برای زنان. مانند روایت ابن عباس که گفت:
«عن ابن عباس ان النبی- ص- قال لعائشه و هی تطوف معه بالکعبه حین استلما الرکن ...» (5) 


1- وسایل الشیعه، ج 9، ص 411، باب 16، ح 10
2- حدائق الناضره، فی احکام العترة الطاهره، ج 16، ص 119، چاپ جامعه مدرسین.
3- ج 9، ص 412
4- وسایل الشیعه، ج 9، باب 18، ابواب طواف، ح 2، ص 413، چاپ المکتبة الاسلامیه.
5- وسایل الشیعه، ج 9، باب 13، ابواب طواف، ح 15، ص 406، چاپ المکتبة الاسلامیه.

ص: 51
رسول خدا- ص- در حالی که با عایشه طواف می‌کردند و رکن را استلام کرده بودند فرمود: ...
این روایت و روایات دیگر، دلالت دارد بر استحباب استلام برای زنان. بین این دو دسته از روایات تعارض است و این تعارض از راههایی قابل حلّ است:
1- روایات دالّ بر استحباب استلام مردان را حمل بر تأکید کنیم و روایات نفی استحباب استلام زنان را حمل بر عدم تأکید نماییم.
2- روایات نافی را بر نفی وجوب، و روایات غیر نافی را بر وجوب استلام بعنوان ثانوی احیاء سنت استلام و منع از معرفی استلام بعنوان بدعت حمل کنیم.
3- گر چه روایات نافی استحباب استلام، در مورد زنان فراوان است، لیکن تفصیل قائل نبودن فقها در استحباب استلام، بین مردان و زنان و اعراض آنها از روایات نافی، موجب می‌شود به مفاد آنها فتوا داده نشود. از باب این که این دسته داخل می‌شود تحت عنوان «شهرت فتوایی» و روایات نافیه داخل می‌شود در عنوان «مخالف شهرت فتوایی.»
4- روایات دالّ بر استحباب استلام در مورد مردان و زنان، آنقدر زیاد است که سنت قطعی را تحقق می‌بخشد لذا روایات نافی استلام نمی‌تواند با آنها معارض باشد. پس روایات دال بر استحباب استلام، در حق مردان و زنان حجت می‌باشد و فتوا به استحباب استلام حجرالاسود، برای مردان و زنان صحیح است.
استلام کدام رکن؟
فقهای شیعه در مورد رکنی که استلام آن مستحب است، اختلاف کرده‌اند؛ برخی مورد استحباب استلام را مخصوص حجرالاسود می‌دانند. برخی دیگر، رکن یمانی را نیز اضافه کرده‌اند و گروه سوّم نظر به استحباب استلام تمام ارکان داده‌اند. اقوال شاذ و نادری نیز هست که از ذکر آنها خودداری می‌گردد.
روایات این باب دو دسته است:
الف: روایاتی که دلالت دارد بر استحباب استلام همه ارکان:
1- صحیحه یعقوب بن شعیب: سُئِلَ الصادق- ع- عن استلام الرّکن. فقال: «استلامه 
ص: 52
ان تلصق بطنک به و المسح أن تمسحه بیدک.» (1) امام صادق- ع- در جواب سؤال از معنای استلام رکن فرمود: «چسباندن شکم به رکن و مسح آن با دست استلام است.»
سؤال و جواب از «استحباب رکن» است و رکن اطلاق دارد پس تمام ارکان را شامل می‌گردد.
2- قال جمیل: «و رأیت ابا عبداللَّه- ع- یستلم الأرکان کلّها.» (2) جمیل می‌گوید: «دیدم امام صادق- ع- همه ارکان را استلام می‌کند.»
ب: روایاتی که تنها دلالت بر استحباب استلام حجرالاسود و رکن یمانی دارد:
1- عن برید بن معاویة العجلی قال: قلت لابی عبداللَّه- ع-: «کیف صار الناس یستلمون الحجر و الرکن الیمانی و لا یستلمون الرکنین الآخرین؟ فقال- ع-: ... ان الحجرالاسود و الرّکن الیمانی عن یمین العرش و انما امر اللَّه أن یستلم ما عن یمین عرشه.» (3) امام صادق- ع- در جواب سؤال برید که چرا فقط رکن یمانی و حجر استلام می‌شود؟
فرمود: چون این دو رکن در سمت راست عرش خداوند واقعند و خداوند دستور داده است آنچه را که در سمت راست عرش است، استلام شود.»
بین این دو دسته از روایات، که بدانها اشاره شد، تعارض وجود دارد و حلّ این تعارض به چند راه ممکن است:
اولًا: روایاتی که استحبابش اختصاص به رکن حجر و یمانی داشت، حمل بر تقیه شود، چون بنا بر مذهب عامه و اهل سنت، استحباب مخصوص این دو رکن است.
برای نمونه، نظرات حنبلی‌ها و شافعی‌ها را می‌آوریم: در کتاب مغنی، که حاوی فتاوای مذهب حنبلی است آمده: «لا یستلم و لا یقبل فی الارکان الّا الاسود و الیمانی.» (4) «از ارکان تنها رکن حجرالاسود و یمانی استلام و بوسیده می‌شود.»
ابو اسحاق شیرازی در المهذّب، که مشتمل بر فتاوای مذهب شافعی است، می‌نویسد:
«ان النبی کان یستلم الرکن الیمانی و الاسود و لا یستلم الآخرین.» (5) «رسول خدا- ص- فقط رکن یمانی و حجر را استلام می‌نمود و رکنهای دیگر را 


1- وسایل الشیعه، ج 9، ص 408، باب 15، ح 2، چاپ المکتبة الاسلامیه.
2- وسایل الشیعه، ج 9، باب 22، ص 418، ح 1، چاپ المکتبة الاسلامیه.
3- وسایل الشیعه، ج 9، باب 22، ص 420، ح 12، چاپ المکتبة الاسلامیه.
4- ابن قدامه، مغنی، ج 7، ص 379، چاپ سوم.
5- المهذب، ج 1، ص 222، مطبعة عیسی البابی.

ص: 53
استلام نمی‌کرد.»
کمال بن همام در کتاب شرح فتح القدیر می‌نویسد: «رسول خدا- ص- فقط رکن یمانی و حجرالاسود را استلام می‌کردند و استلام، غیر از این دو مستحب نیست.» (1) ثانیاً: روایاتی که استحبابش اختصاص به استلام رکن یمانی و حجرالاسود است، حمل بر تأکید استحباب شود. شاهد این جمع، اهمیتی است که در روایات، نسبت به این دو رکن، داده شده.
ثالثاً: روایاتی که استحباب را منحصر در رکنهای یمانی و حجرالاسود می‌دانست، حمل شود به این که استلام آن دو، از مستحبات طواف است و استحباب استلامِ باقیِ ارکان، مستحب نفسی است.
استلام در ابتدای طواف یا در تمام شوطها؟
مدلول بعضی از روایات، استحباب استلام در ابتدای طواف است؛ از جمله آنهاست:
روایت معاویة بن عمار عن أبی عبداللَّه- ع- ... قال: «کنا نقول لابد من استلامه فی اوّل سبع واحدة.» (2) امام- ع- فرمود: «ما گفته‌ایم استلام حجر در اول هفت شوط لازم است.»
و از جمله روایت 13 باب 36 بحار ج 12 ص 309 و روایت 18 باب 9، بحار، ج 99، ص 92.
روایات فراوان دیگری، استلام را، در تمام دورها مستحب می‌داند؛ مثل:
موثقه عمّار عن ابی عبداللَّه- ع- قال: «اذا دنوت من الحجرالاسود، فارفع یدیک و احمد اللَّه- الی أن قال:- ثمّ استلم الحجر.» (3) امام صادق فرمود: «هرگاه به حجرالاسود نزدیک شدی، دو دست خود را بلند کرده، و ثنای خدا گوی و آنگاه حجرالاسود را استلام کن.»
این حدیث به اطلاق «ثم استلام الحجر»، دلالت دارد بر استحباب استلام در تمام دورها.
روایات 2 و 3 باب 13 از ابواب طواف و روایات 1، 3، 4، و 5 باب 12 از ابواب طواف نیز 


1- شرح فتح القدیر، ج 2، ص 153، المطبعة الکبری الامیریّه ببولاق مصر.
2- وسایل الشیعه، ج 9، باب 16، ص 411، ح 12، چاپ المکتبة الاسلامیه.
3- وسایل الشیعه، ج 9، باب 13، ح 1، ص 402، چاپ المکتبة الاسلامیه.

ص: 54
بیانگر همین مضمون است.
و چون مدلول هر دو دسته از روایات اثبات استحباب است، باهم تعارض ندارد تا نیازمند به حل تعارض شویم.
مراحل استلام
در گذشته اشاره شد که مفهوم استلام در روایات، چسباندن شکم به حجرالاسود و مسح آن با دست است. ولی در بسیاری از روایات، مفهوم «استلام» تعمیم داده شده و شامل بوسیدن حجر، تماس مقداری از بدن، اشاره از دور حتی اشاره با سر و عصا در صورت عدم امکان، چسباندن شکم و مسح ید نیز می‌شود.
ص: 55
چند روایت برای نمونه
1- امام صادق- علیه‌السلام- فرمود: «یجزیک حیثما نالت یدک» (1)؛ «هر مقدار از دست که به حجرالاسود برسد مجزی از استلام است و کفایت می‌کند.»
2- «رسول اللَّه- ص- یستلم الارکان بمحجنه و یقبل المحجن» (2)؛ «رسول خدا ارکان را با عصا استلام می‌نمود و آن را می‌بوسید.»
روایت 2 باب 15 از بحارالانوار، ج 17، ص 258 و روایت 22 باب 37 ج 99 از همین کتاب، در این زمینه قابل ملاحظه است.
3- «ان علیاً سُئل کیف یستلم الاقطع الحجر؟ قال: یستلم الحجر من حیث القطع.» (3) «از امیرالمؤمنین- ع- سؤال شد: کسی که دستش قطع شده، حجر را چگونه استلام کند؟ حضرت فرمود: از همان جای قطع شده.»
4- صحیحه معاویة بن عمار: «فاستلمه بیدک و ان لم تستطع ان تستلمه بیدک فأشر الیه.» (4) امام- ع- می‌فرماید: «حجر را با دست استلام کن، اگر نتوانستی اشاره کن.»
حدیث فوق مطلق است و هر اشاره‌ای را، حتی اشاره با سر را شامل می‌شود.
مستحبات استلام
1- دعای «امانتی ادیتها ...»، تکبیر، تهلیل، صلوات، اقرار به گناه و دعای «اللّهمّ انی أسألک ...»
عن یعقوب بن شعیب، قال: قلت لابی عبداللَّه ما أقول اذا استقبلت الحجر؟ فقال: «کبّر و صلّ علی محمد و آله.» (5) یعقوب بن شعیب گوید: از امام صادق- ع- پرسیدم: آنگاه که در برابر حجر قرار گرفتم، چه بگویم؟ فرمود: «اللَّه اکبر و صلوات بر محمد و آلش.»
2- قرار دادن صورت بر حجر
در حدیث غیاث بن ابراهیم آمده است: «و یضع خدّه علیهما» (6)؛ «رسول خدا صورتش را بر حجر و رکن یمانی می‌نهاد.» 


1- وسایل الشیعه، ج 9، باب 15، ابواب طواف، ح 1، ص 408
2- بحارالانوار، ج 21، باب 36، ص 402، ح 38، چاپ مؤسسه وفاء.
3- وسایل الشیعه، ج 9، باب 24، ص 422، ح 1
4- وسایل الشیعه، ج 9، باب 12، ح 1، ص 400
5- وسایل الشیعه، ج 9، باب 21، ح 2، ص 418
6- وسایل الشیعه، ج 9، باب 12، ح 2، ص 419

ص: 56
3- بوسیدن دست و یا عصا اگر با آن استلام شود
«رسول اللَّه یستلم الارکان بمحجنه و یقبل محجنه» (1)؛ «رسول خدا رکنها را با عصا استلام می‌کرد و آن را می‌بوسید.»
4- بلند کردن دست
عن معاویة بن عمار عن أبی عبداللَّه- ع- قال: «اذا دنوت من الحجرالاسود فارفع یدیک.» (2) معاویة بن عمار از حضرت صادق- ع- نقل می‌کند که حضرت فرمود: «هرگاه نزدیک حجرالاسود شدی دستها را بلند کن.»
5- استلام با دست راست
عن أبی جعفر- ع- قال: «ثم أدن من الحجر و استلمه بیمینک» (3)؛ امام باقر- ع- فرمود: «هرگاه نزدیک حجرالاسود شدی، با دست راست آن را استلام کن.»
ترک استلام با ازدحام
استلام حجر گرچه در روایات مورد تأکید بوده است و ائمه- علیهم‌السلام- نیز بر آن مواظبت عملی می‌کرده‌اند، لیکن در صورت ازدحام این تأکید و استحباب برداشته شده است.
عن حماد بن عثمان ان رجلًا أتی أبا عبداللَّه ... فقال: «ما أراک استلمته قال- ع-: اکره ان اوذی ضعیفاً او اتأذی.» (4) مردی از امام صادق سؤال کرد: «ندیدم شما استلام حجر کنید امام فرمود: دوست ندارم ضعیفی اذیت شود و یا خودم اذیت گردم.»
روایات مربوط به این جهت فراوان است؛ از جمله روایات باب 16، ابواب طواف، ج 9، ص 409
آثار و برکات استلام
در روایات برای استلام فواید و نتایج فراوانی بیان شده است که اینجا به بعضی از آنها اشاره می‌شود: 


1- بحارالانوار، ج 21، باب 36، ح 38، ص 402، چاپ مؤسسه وفاء.
2- وسایل الشیعه، ج 9، باب 13، ح 1، ص 402
3- وسایل الشیعه، ج 9، باب 13، ح 3، ص 403
4- وسایل الشیعه، ج 9، باب 16، ابواب طواف، ح 8، ص 411

ص: 57
1- حجرالاسود در قیامت به نفع استلام کننده شهادت می‌دهد:
«لَیَشهدُ لمن استلمه» (1)؛ «حجرالاسود شهادت می‌دهد برای شخصی که او را استلام کرده است.»
2- استلام حجر به منزله بیعت با رسول خدا- ص- است:
«والحجر کالمیثاق و استلامه کالبیعة» (2)؛ «حجرالاسود در میان مردم به منزله پیمان است و استلام آن به منزله بیعت.»
در روایات فراوانی، استلام را به منزله بیعت با رسول خدا- ص- به حساب آورده است؛ از جمله: «بیعة لمن لم یدرک بیعة رسول اللَّه- ص-» (3)؛ «استلام حجر بیعت کسی است که به بیعت با رسول خدا- ص- نائل نشده باشد.»
3- اجابت دعا به برکت استلام حجر:
«... و قال انّه لیس من عبد یتوضأ ثم یستلم الحجر ثم یصلّی رکعتین ... ثم لا یسأل شیئاً الّا أعطاه ان شاء اللَّه.» (4) «کسی نیست که وضو بگیرد و استلام حجر کند و دو رکعت نماز بخواند و ... و خداوند خواسته‌اش را برآورده نکند.»
4- استلام حجر، شعار طواف است:
در حدیث نبوی است: «لکل شی‌ء شعار و شعار الطواف استلام الحجر» (5)؛ «هر چیزی علامتی دارد و علامت طواف استلام حجر است.»
نتایج مقاله
در این مقال مطالبی ثابت شد از جمله:
1- استلام در نظر لغویّین معانی مختلف دارد و صحیحترین آنها تحیت است.
2- معنای استلام در روایات و اصطلاح فقها تماس بدن و مسح حجرالاسود است و این معنا قریب به معنای لغوی قول چهارم است.
3- اصل استلام از نظر فقهای مذاهب اسلام امر مسلم و قطعی است، اختلاف در خصوصیات آن است. 


1- بحارالانوار، ج 99، باب 40، ح 3، ص 219 چاپ مؤسسه وفا.
2- بحارالانوار، ج 99، باب 4، ح 38، ص 48 چاپ مؤسسه وفا.
3- بحارالانوار، ج 99، ص 219، باب 40، ح 3
4- بحارالانوار، ج 99، باب 2، ح 42، ص 13 چاپ مؤسسه وفا.
5- اخبار مکه، ج 1، ص 110

ص: 58
4- گرچه بعضی از روایات وارده در باب استلام، دلالت بر وجوب آن دارد و لیکن با جمع بین روایات متعارض استفاده وجوب غیر صحیح است.
5- استلام همچنانکه در مورد مردان مستحب است درباره زنان نیز مستحب است.
6- گرچه روایات زیادی در مورد استلام حجرالاسود و رکن یمانی وارد شده است ولی استحباب در مورد استلام ارکان دیگر نیز ثابت است.
7- استلام در تمام دورها مستحب و استلام اول و آخر مورد تأکید واقع شده است.
8- استلام مراحلی دارد از مسح و لمس گرفته تا اشاره با دست و عصا.
9- هنگام استلام اموری مستحب است از جمله دعاهای مأثوره استقبال، بوسیدن آن، بلند کردن دستها، و استلام با دست راست.
10- اگرچه استحباب استلام مورد تأکید روایات واقع شده است ولی در ازدحام جمعیت سیره عملی ائمه- علیهم‌السلام- ترک استلام بوده است.
11- بر استلام فواید زیادی مترتب است؛ از جمله:
الف) شهادت حجر در قیامت.
ب) اجابت دعا.